Mathijs en ik hebben sinds 2 april een pup! We hebben niet zomaar willekeurig voor een pup gekozen, bijvoorbeeld omdat die er zo schattig uitziet. In deze blog deel ik meer over hoe wij tot deze keuze zijn gekomen en waarom wij geen herplaatshond redden.
Tweede hondje?
In de tijd dat Schapendoes Otje bij ons was heb ik regelmatig overwogen om een tweede hond als gezelschap voor Otje erbij te nemen.
Ik had me hier gedurende haar leven behoorlijk in verdiept:
Kleiner hondje?
Omdat wij sinds 2017 voor onbepaalde tijd de wereld over reizen, overwoog ik in eerste instantie een kleiner hondje. De hond zou dan ook in het vliegtuig in de cabine mee mogen reizen.
Herplaatshond of tijdelijke hond?
Ik houd van dieren en help ze graag. Er zijn genoeg dieren in allerlei leeftijden (van pup tot oud) die in nood zijn en/of negatieve ervaringen hebben gehad/getraumatiseerd zijn en een ‘gouden mand’ zoeken. In eerste instantie onderzocht ik de mogelijkheden om voor een adoptie/herplaatshond te zorgen via reguliere asiels.
Ik heb ook naar andere mogelijkheden gekeken, zoals deze vier opties:
1. Ex-proefdier adopteren of gastgezin worden
Allerlei dieren (waaronder honden; meestal beagles) worden nog steeds ingezet als proefdier. Soms komen deze vrij en zoeken zij een nieuwe eigenaar of een tijdelijk gastgezin (die het dier opvangt totdat er een nieuwe eigenaar is gevonden). Deze dieren kunnen uitdagingen hebben; ze kunnen bijvoorbeeld niet zindelijk en angstig(er) zijn. In allerlei landen zijn organisaties die dit aanbieden, zoals in:
2. ‘Afgekeurde’/gepensioneerde geleidehond adopteren of puppypleeggezin worden
Wereldwijd zijn er diverse organisaties die geleidehonden trainen, deze zijn onder meer vindbaar via International Guide Dog Federation (IGDF). In Nederland is KNGF bijvoorbeeld bekend, zij trainen meestal een (mix van) een labrador retriever, golden retriever en Duitse herder. Soms zijn zij op zoek naar:
- Puppypleeggezinnen.
- Mensen die een hond willen adopteren die toch niet geschikt blijkt te zijn als geleidehond.
- Mensen die een geleidehond willen verzorgen als die met pensioen gaat.
3. Straathond adopteren of tijdelijk opvanggezin worden
Diverse organisaties zorgen ervoor dat rescue/straathonden uit het buitenland een nieuw huis (vaak in een ander land zoals België en Nederland) krijgen. Soms zoeken deze organisaties ook tijdelijke opvanggezinnen, waar de hond kan verblijven totdat er een nieuwe definitieve verzorger is gevonden. Op die manier kan een hond bijvoorbeeld al wennen aan een huiselijke omgeving.
4. Herplaatshond via een rasvereniging adopteren
Soms bemiddelen rasverenigingen voor rashonden die een nieuw huis zoeken.
Omdat we vaak met onze auto reisden en dit ruimte-technisch een uitdaging was, is een tweede hondje er destijds niet van gekomen.
Toen Otje er niet meer was, was vrij snel duidelijk dat we in de toekomst weer graag voor een hond wilden zorgen. Qua timing zouden we op ons gevoel afgaan.
Op een gegeven moment kwamen er herplaatshonden van een fokker op ons pad. We hebben de herplaatshonden ontmoet. Ze leefden buiten in een kennel (een soort schuur), hadden weinig bewegingsruimte en roken naar hun uitwerpselen. Alhoewel ik wist dat dit bestond (en het nog ‘erger’ kan), vond ik dit confronterend om te zien.
We hadden allebei het gevoel dat de herplaatshonden baat hadden bij een stabiele thuisbasis. Ook werden we ons bewust van hoe belangrijk het is om honden met een rugzakje zoals een voormalig(e) straathond en proefdier (die wellicht getraumatiseerd, angstig en/of onzeker zijn) stabiliteit te bieden. Vanwege onze reizen kunnen we dat niet bieden. We kunnen ons voorstellen dat onze reizen voor zulke honden te veel stress geven, dat willen we voorkomen. Ook kunnen wij vanwege onze reizen geen tijdelijk opvanggezin of iets dergelijks zijn.
Toch een pup!
Hierdoor kozen wij bewust voor een pup, zodat we deze kunnen laten wennen aan onze reis-levensstijl.
Onze vorige hond vond het super om met ons mee te reizen. Ze genoot ervan om 24/7 in ons gezelschap te zijn en leuke dingen te ondernemen, zoals samen wandelen in de natuur en spelen in de tijdelijke tuinen die we hadden.
Schapendoes of ander(e) ras(loze) hond?
Tijdens mijn leven heb ik regelmatige op andere honden gepast. Ook heb ik behoorlijk wat honden ontmoet tijdens wandelingen met onze vorige hond. Hierdoor had ik al veel hondenrassen en rasloze honden leren kennen.
Al een poos had ik een klein (niet FCI erkend ras) hondje op het oog die ik via internet vond; deze hondjes hebben we bij een fokker in Duitsland bezocht. We waren niet 100% overtuigd; Mathijs en ik bleven enthousiaster over een Schapendoes. We hebben hier fijne ervaringen mee. We vinden dit geweldige honden, genieten van hun karakter, vinden dit een mooi formaat en hebben besloten om hier voor te gaan. Dit was een grote wens van ons. We wisten zeker dat dit een goede match voor ons zou zijn en dat we er geen spijt van zouden krijgen (iets wat we ook voor de hond wilden voorkomen).
Er zijn geen standaard rescue Schapendoes pups die van straat gered moeten worden. Schapendoes pups komen doorgaans van een fokker vandaan. We willen malafide broodfok-praktijken voorkomen. Hierdoor kan er bijvoorbeeld inteelt ontstaan en/of sprake zijn van fysieke problemen (doordat er geen of te weinig gezondheidsonderzoek is gedaan). We wilden een 100% Schapendoes (geen mix) via een rasvereniging bij een kleinschalige hobby-fokker, waarbij de honden in huis wonen en de pups daar opgroeien.
Toen Otje in Zweden doodging, kreeg ik intuïtief door dat onze toekomstige hond wel eens uit Zweden zou kunnen komen. Mathijs had dit ook, los van mij waargenomen.
Meisje of jongen?
Ik heb fijne ervaringen met meisjeshonden gehad, dit beviel zo goed dat we weer voor een meisje wilden gegaan.
Op een gegeven moment kwam er een Schapendoesnestje met 3 pups in Zweden op ons pad, waaronder 1 meisje. Zij zocht nog een nieuwe plek. We hadden de fokster eerst telefonisch gesproken en hadden hier direct een positief gevoel bij. Toen we de pups en de fokkers voor de eerste keer ontmoeten, was dit nog steeds het geval. Mathijs voelde toen ook intuïtief op zielsniveau dat het de bedoeling was dat dit meisje bij ons verder mocht leven. Tijdens onze eerste kennismaking lieten de fokkers ons ook weten dat zij het meisje aan ons toevertrouwden. Hier zijn we heel dankbaar voor!
Vond je dit artikel waardevol? Doneer!
Heb je iets aan dit artikel gehad? Je doet mij een groot plezier met een donatie :). Daarmee ondersteun je mij om nog meer informatieve en inspirerende artikelen te kunnen delen in de toekomst. Elk bedrag (klein of groot) is heel welkom. Doneren kan al vanaf €2,-! Klik hier om te doneren >>>
Over Femke de Grijs
Als kind stond ik van nature in contact met fijnstoffelijke dimensies. Toen ik erachter kwam dat mijn omgeving niet waarnam wat ik waarnam, werd ik bang voor andermans mening hierover en sloot ik mij hiervoor af.
Jarenlang onderdrukte ik mijn paranormaliteit en hoogsensitiviteit en leefde ik vanuit mijn ratio. Ik cijferde mijzelf (spirituele essentie) weg en leefde naar de verwachtingen van de buitenwereld. Dit gaf op den duur fysieke, emotionele en mentale klachten zoals uitputting en somberheid. In het reguliere circuit liep ik vast.
Ik voelde dat ik het roer om mocht gooien, leerde de vruchten van mijn sensitiviteit plukken en ging mijn droom leven. Zo kwam ik tot bloei. Mijn levenspartner Mathijs en ik verkochten ons huis in Nederland. Sinds 2017 reizen wij voor onbepaalde tijd samen met hond Juultje (geboren in 2022) de wereld over.
Ben jij een ambitieuze spirituele vrouw en wil ook bezield leven? Ik help jou graag, bijvoorbeeld via mijn gratis E-book, blogs en begeleiding.
Laat een reactie achter